เครื่องลอกชั้นอุตสาหกรรม

Mark Ellison ยืนอยู่บนพื้นไม้อัดดิบจ้องมองที่ทาวน์เฮาส์ในศตวรรษที่ 19 เหนือเขา, joists, คาน, และสายไฟครอส-ข้ามครึ่งแสงเหมือนเว็บแมงมุมบ้า เขายังไม่แน่ใจว่าจะสร้างสิ่งนี้ได้อย่างไร ตามแผนของสถาปนิกห้องนี้จะกลายเป็นห้องน้ำหลักซึ่งเป็นรังปูนปูนปูนปูนกระพริบด้วยไฟรูเข็ม แต่เพดานไม่สมเหตุสมผล ครึ่งหนึ่งของมันเป็นหลุมฝังศพบาร์เรลเหมือนการตกแต่งภายในของมหาวิหารโรมัน อีกครึ่งหนึ่งเป็นหลุมฝังศพขาหนีบเหมือนโบสถ์ของมหาวิหาร บนกระดาษเส้นโค้งโค้งมนของโดมหนึ่งไหลอย่างราบรื่นเข้าไปในเส้นโค้งรูปไข่ของโดมอื่น ๆ แต่การปล่อยให้พวกเขาทำสิ่งนี้ในสามมิติเป็นฝันร้าย “ ฉันแสดงภาพวาดให้กับนักเล่นเบสในวง” เอลลิสันกล่าว “ เขาเป็นนักฟิสิกส์ดังนั้นฉันจึงถามเขาว่า 'คุณสามารถทำแคลคูลัสได้ไหม?' เขาบอกว่าไม่ '”
เส้นตรงเป็นเรื่องง่าย แต่เส้นโค้งนั้นยาก เอลลิสันกล่าวว่าบ้านส่วนใหญ่เป็นเพียงคอลเล็กชั่นกล่อง เราวางไว้ข้างๆหรือซ้อนกันเหมือนเด็ก ๆ ที่เล่นกับหน่วยการสร้าง เพิ่มหลังคารูปสามเหลี่ยมแล้วเสร็จแล้ว เมื่ออาคารยังคงสร้างขึ้นด้วยมือกระบวนการนี้จะสร้างเส้นโค้ง-igloos เป็นครั้งคราวกระท่อมโคลนกระท่อม, yurts และสถาปนิกได้รับความนิยมจากซุ้มประตูและโดม แต่การผลิตรูปทรงแบนจำนวนมากนั้นถูกกว่าและโรงงานโรงงานและโรงงานแต่ละแห่งผลิตได้ในขนาดสม่ำเสมอ: อิฐกระดานไม้กระดานยิปซั่มกระเบื้องเซรามิก Ellison กล่าวว่านี่เป็นการปกครองแบบเผด็จการแบบมุมฉาก
“ ฉันไม่สามารถคำนวณสิ่งนี้ได้เช่นกัน” เขากล่าวเสริมยักไหล่ “ แต่ฉันสามารถสร้างมันได้” Ellison เป็นช่างไม้ - บางคนบอกว่าเป็นช่างไม้ที่ดีที่สุดในนิวยอร์กแม้ว่าจะรวมอยู่แทบจะไม่รวมอยู่ เอลลิสันยังเป็นช่างเชื่อมช่างแกะสลักผู้รับเหมาช่างไม้นักประดิษฐ์และนักออกแบบอุตสาหกรรม เขาเป็นช่างไม้เช่นเดียวกับ Filippo Brunelleschi สถาปนิกของ Dome of Florence Cathedral เป็นวิศวกร เขาเป็นผู้ชายที่ได้รับการว่าจ้างให้สร้างสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
บนพื้นด้านล่างเราคนงานกำลังถือไม้อัดขึ้นบันไดชั่วคราวเพื่อหลีกเลี่ยงกระเบื้องกึ่งสำเร็จรูปที่ทางเข้า ท่อและสายไฟเข้ามาที่นี่บนชั้นสามคดเคี้ยวใต้ Joists และบนพื้นในขณะที่ส่วนหนึ่งของบันไดถูกยกขึ้นผ่านหน้าต่างบนชั้นสี่ ทีมงานของคนงานโลหะกำลังเชื่อมพวกเขาเข้าที่ฉีดพ่นประกายไฟยาวขึ้นไปในอากาศ บนชั้นห้าภายใต้เพดานที่พุ่งสูงขึ้นของสกายไลท์สตูดิโอบางลำคานเหล็กที่สัมผัสกำลังถูกทาสีในขณะที่ช่างไม้สร้างพาร์ติชันบนหลังคา . นี่เป็นความยุ่งเหยิงธรรมดาในสถานที่ก่อสร้าง สิ่งที่ดูเหมือนว่าการสุ่มคือการออกแบบท่าเต้นที่ซับซ้อนซึ่งประกอบด้วยคนงานและชิ้นส่วนที่มีทักษะจัดเตรียมล่วงหน้าสองสามเดือนและตอนนี้ประกอบขึ้นตามลำดับที่กำหนดไว้ล่วงหน้า สิ่งที่ดูเหมือนการสังหารหมู่คือการผ่าตัดสร้างขึ้นใหม่ กระดูกและอวัยวะของอาคารและระบบไหลเวียนโลหิตนั้นเปิดเหมือนผู้ป่วยในตารางปฏิบัติการ เอลลิสันกล่าวว่ามันยุ่งเหยิงเสมอก่อนที่ drywall จะเพิ่มขึ้น หลังจากผ่านไปสองสามเดือนฉันจำไม่ได้
เขาเดินไปที่ศูนย์กลางของห้องโถงใหญ่และยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนก้อนหินในฝนตกหนักกำกับน้ำไม่นิ่งเฉย เอลลิสันอายุ 58 ปีและเป็นช่างไม้มาเกือบ 40 ปีแล้ว เขาเป็นชายร่างใหญ่ที่มีไหล่หนักและเอียง เขามีข้อมือที่แข็งแรงและกรงเล็บเนื้อศีรษะหัวล้านและริมฝีปากเนื้อยื่นออกมาจากเคราฉีกขาดของเขา มีความสามารถในไขกระดูกลึกในตัวเขาและมันแข็งแกร่งที่จะอ่าน: ดูเหมือนว่าเขาจะทำจากสิ่งที่หนาแน่นกว่าคนอื่น ๆ ด้วยเสียงที่ขรุขระและกว้างตื่นตาเขาดูเหมือนตัวละครจากโทลคีนหรือแว็กเนอร์: Nibelungen ที่ฉลาดผู้สร้างสมบัติ เขาชอบเครื่องจักรไฟและโลหะมีค่า เขาชอบไม้ทองเหลืองและหิน เขาซื้อเครื่องผสมปูนซีเมนต์และหมกมุ่นอยู่กับมันเป็นเวลาสองปีที่จะหยุด เขาบอกว่าสิ่งที่ดึงดูดให้เขามีส่วนร่วมในโครงการคือศักยภาพของเวทมนตร์ซึ่งไม่คาดคิด แวววาวของอัญมณีนำบริบททางโลก
“ ไม่มีใครจ้างฉันให้ทำสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิม” เขากล่าว “ มหาเศรษฐีไม่ต้องการสิ่งเก่า ๆ พวกเขาต้องการดีกว่าครั้งที่แล้ว พวกเขาต้องการสิ่งที่ไม่มีใครเคยทำมาก่อน นี่เป็นเอกลักษณ์ของอพาร์ทเมนต์ของพวกเขาและอาจไม่ฉลาด” บางครั้งสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ปาฏิหาริย์; ไม่บ่อยขึ้น Ellison ได้สร้างบ้านให้กับ David Bowie, Woody Allen, Robin Williams และคนอื่น ๆ อีกมากมายที่เขาไม่สามารถตั้งชื่อได้ โครงการที่ถูกที่สุดของเขามีราคาประมาณ 5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ แต่โครงการอื่น ๆ อาจเพิ่มขึ้นเป็น 50 ล้านหรือมากกว่า “ ถ้าพวกเขาต้องการ Downton Abbey ฉันสามารถให้พวกเขา Downton Abbey ได้” เขากล่าว “ ถ้าพวกเขาต้องการอาบน้ำโรมันฉันจะสร้างมันขึ้นมา ฉันได้ทำสถานที่ที่น่ากลัว-ฉันหมายถึงแย่มาก แต่ฉันไม่มีม้าในเกม หากพวกเขาต้องการสตูดิโอ 54 ฉันจะถูกสร้างขึ้น แต่มันจะเป็นสตูดิโอที่ดีที่สุด 54 ที่พวกเขาเคยเห็นและจะมีการเพิ่มสตูดิโอ 56 เพิ่มเติม”
อสังหาริมทรัพย์ระดับไฮเอนด์ของนิวยอร์กมีอยู่ในระดับพิภพเล็ก ๆ ของตัวเองอาศัยคณิตศาสตร์ที่ไม่เชิงเส้นแปลก ๆ มันปราศจากข้อ จำกัด ทั่วไปเช่นหอเข็มที่ได้รับการยกขึ้นเพื่อรองรับ แม้แต่ในส่วนที่ลึกที่สุดของวิกฤตการณ์ทางการเงินในปี 2551 ผู้ร่ำรวยอย่างต่อเนื่องก็ยังคงสร้าง พวกเขาซื้ออสังหาริมทรัพย์ในราคาที่ต่ำและเปลี่ยนเป็นที่อยู่อาศัยให้เช่าหรูหรา หรือปล่อยให้ว่างเปล่าสมมติว่าตลาดจะฟื้นตัว หรือรับพวกเขาจากจีนหรือซาอุดีอาระเบียล่องหนคิดว่าเมืองยังคงเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยในการจอดนับล้าน หรือเพิกเฉยต่อเศรษฐกิจอย่างสมบูรณ์โดยคิดว่ามันจะไม่เป็นอันตรายต่อพวกเขา ในช่วงสองสามเดือนแรกของการระบาดใหญ่หลายคนกำลังพูดถึงชาวนิวยอร์กที่ร่ำรวยหนีออกจากเมือง ตลาดทั้งหมดกำลังลดลง แต่ในฤดูใบไม้ร่วงตลาดที่อยู่อาศัยหรูหราเริ่มฟื้นตัว: ในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนกันยายนเพียงอย่างเดียวมีบ้านอย่างน้อย 21 หลังในแมนฮัตตันขายมานานกว่า 4 ล้านดอลลาร์ “ ทุกสิ่งที่เราทำนั้นไม่ฉลาด” เอลลิสันกล่าว “ ไม่มีใครจะเพิ่มมูลค่าหรือขายต่อตามที่เราทำกับอพาร์ทเมนท์ ไม่มีใครต้องการมัน พวกเขาแค่ต้องการมัน”
นิวยอร์กน่าจะเป็นสถานที่ที่ยากที่สุดในโลกในการสร้างสถาปัตยกรรม พื้นที่ในการสร้างทุกอย่างนั้นเล็กเกินไปเงินที่จะสร้างมันมากเกินไปบวกกับความกดดันเช่นเดียวกับการสร้างน้ำพุร้อนหอคอยแก้วตึกระฟ้ากอธิควัดอียิปต์และพื้น Bauhaus บินขึ้นไปในอากาศ หากมีสิ่งใดการตกแต่งภายในของพวกเขาจะเป็นผลึกที่แปลกประหลาดมากขึ้นเมื่อความดันเปลี่ยนเข้าด้านใน นำลิฟต์ส่วนตัวไปยังที่พักของ Park Avenue ประตูสามารถเปิดไปที่ห้องนั่งเล่นของประเทศฝรั่งเศสหรือ Lodge Lodge English, The Minimalist Loft หรือห้องสมุด Byzantine เพดานเต็มไปด้วยวิสุทธิชนและผู้พลีชีพ ไม่มีตรรกะใดที่สามารถนำไปสู่พื้นที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง ไม่มีกฎหมายการแบ่งเขตหรือประเพณีทางสถาปัตยกรรมที่เชื่อมต่อพระราชวัง 12 นาฬิกากับศาลเจ้า 24 นาฬิกา เจ้านายของพวกเขาก็เหมือนพวกเขา
“ ฉันไม่สามารถหางานในเมืองส่วนใหญ่ในสหรัฐอเมริกาได้” เอลลิสันบอกฉัน “ งานนี้ไม่มีอยู่ที่นั่น มันเป็นเรื่องส่วนตัว” นิวยอร์กมีอพาร์ทเมนท์แบนและอาคารสูงเหมือนกัน แต่ถึงกระนั้นสิ่งเหล่านี้อาจถูกวางไว้ในอาคารสถานที่สำคัญ เขย่าหรือเกาะอยู่บนเสาหนึ่งในสี่ของไมล์สูง หลังจากสี่ศตวรรษของการก่อสร้างและรื้อถอนบนพื้นดินเกือบทุกบล็อกเป็นผ้าห่มที่บ้าคลั่งของโครงสร้างและสไตล์และทุกยุคสมัยมีปัญหา บ้านโคโลเนียลสวยมาก แต่บอบบางมาก ไม้ของพวกเขาไม่ได้เตาเผาแห้งดังนั้นแผ่นไม้ดั้งเดิมใด ๆ จะบิดเบี้ยวเน่าหรือแตก เปลือกหอยของทาวน์เฮาส์ 1,800 แห่งนั้นดีมาก แต่ไม่มีอะไรอื่น ผนังของพวกเขาอาจมีความหนาเพียงก้อนเดียวและครกก็ถูกฝนตก อาคารก่อนสงครามเกือบจะกันกระสุน แต่ท่อระบายน้ำเหล็กหล่อของพวกเขาเต็มไปด้วยการกัดกร่อนและท่อทองเหลืองก็เปราะบางและแตก “ ถ้าคุณสร้างบ้านในแคนซัสคุณไม่ต้องสนใจเรื่องนี้” เอลลิสันกล่าว
อาคารกลางศตวรรษอาจเชื่อถือได้มากที่สุด แต่ให้ความสนใจกับอาคารที่สร้างขึ้นหลังปี 1970 การก่อสร้างฟรีในยุค 80 พนักงานและสถานที่ทำงานมักจะจัดการโดยมาเฟีย “ หากคุณต้องการผ่านการตรวจสอบงานของคุณบุคคลจะโทรจากโทรศัพท์สาธารณะและคุณจะเดินลงไปพร้อมกับซองจดหมาย $ 250” เอลลิสันเล่า อาคารใหม่อาจไม่ดี ในอพาร์ทเมนต์สุดหรูใน Gramercy Park ซึ่งเป็นเจ้าของโดย Karl Lagerfeld ผนังด้านนอกมีการรั่วไหลอย่างรุนแรงและบางชั้นก็กระเพื่อมเหมือนมันฝรั่งทอด แต่จากประสบการณ์ของเอลลิสันสิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือทรัมป์ทาวเวอร์ ในอพาร์ทเมนต์ที่เขาได้รับการปรับปรุงหน้าต่างก็เดินผ่านมาไม่มีแถบสภาพอากาศและดูเหมือนว่าวงจรจะถูกประกอบเข้ากับสายไฟเสริม เขาบอกฉันว่าพื้นไม่สม่ำเสมอเกินไปคุณสามารถวางหินอ่อนและดูมันม้วน
การเรียนรู้ข้อบกพร่องและจุดอ่อนของแต่ละยุคคืองานของชีวิต ไม่มีปริญญาเอกในอาคารระดับสูง ช่างไม้ไม่มีริบบิ้นสีน้ำเงิน นี่คือสถานที่ที่ใกล้เคียงที่สุดในสหรัฐอเมริกาไปยังสมาคมยุคกลางและการฝึกงานนั้นยาวนานและไม่เป็นทางการ เอลลิสันประมาณการว่าจะใช้เวลา 15 ปีในการเป็นช่างไม้ที่ดีและโครงการที่เขาทำงานจะใช้เวลาอีก 15 ปี “ คนส่วนใหญ่ไม่ชอบ มันแปลกและยากเกินไป” เขากล่าว ในนิวยอร์กแม้แต่การรื้อถอนก็เป็นทักษะที่ยอดเยี่ยม ในเมืองส่วนใหญ่คนงานสามารถใช้ Crowbars และ Sledgehammers เพื่อโยนซากปรักหักพังลงในถังขยะ แต่ในอาคารที่เต็มไปด้วยเจ้าของที่ร่ำรวยและฉลาดพนักงานจะต้องผ่าตัดผ่าตัด สิ่งสกปรกหรือเสียงรบกวนใด ๆ สามารถกระตุ้นให้ศาลากลางโทรมาและท่อที่แตกอาจทำลาย degas ดังนั้นผนังจะต้องรื้อถอนอย่างระมัดระวังและชิ้นส่วนจะต้องวางไว้ในภาชนะกลิ้งหรือกลอง 55 แกลลอนพ่นเพื่อชำระฝุ่นและปิดผนึกด้วยพลาสติก การรื้อถอนอพาร์ทเมนต์อาจมีค่าใช้จ่ายหนึ่งในสามของ 1 ล้านเหรียญสหรัฐ
Co-Ops และอพาร์ทเมนท์หรูหราหลายแห่งยึดติดกับ "กฎฤดูร้อน" พวกเขาอนุญาตให้มีการก่อสร้างระหว่างวันแห่งความทรงจำและวันแรงงานเมื่อเจ้าของพักอยู่ในทัสคานีหรือแฮมป์ตัน สิ่งนี้ทำให้ความท้าทายด้านลอจิสติกส์ที่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น ไม่มีถนนรถแล่นสวนหลังบ้านหรือพื้นที่เปิดโล่งเพื่อวางวัสดุ ทางเท้าแคบบันไดอยู่สลัวและแคบและลิฟต์แออัดมีสามคน มันเหมือนกับการสร้างเรือในขวด เมื่อรถบรรทุกมาถึงพร้อมกอง drywall มันติดอยู่ด้านหลังรถบรรทุกที่กำลังเคลื่อนที่ ในไม่ช้าการจราจรติดขัดเสียงแตรและตำรวจกำลังออกตั๋ว จากนั้นเพื่อนบ้านก็ยื่นเรื่องร้องเรียนและเว็บไซต์ก็ปิดตัวลง แม้ว่าใบอนุญาตจะเป็นไปตามลำดับ แต่รหัสอาคารเป็นเขาวงกตของการเคลื่อนย้ายทางเดิน สองอาคารใน East Harlem ระเบิดทำให้เกิดการตรวจสอบก๊าซที่เข้มงวดขึ้น กำแพงกันดินที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียทรุดตัวลงและสังหารนักเรียนคนหนึ่งก่อให้เกิดมาตรฐานผนังด้านนอกใหม่ เด็กชายตัวเล็ก ๆ ตกลงมาจากชั้นห้าสิบสาม จากนี้ไปหน้าต่างของอพาร์ทเมนท์ทั้งหมดที่มีเด็กไม่สามารถเปิดได้มากกว่าสี่นิ้วครึ่ง “ มีคำพูดเก่า ๆ ว่ารหัสอาคารถูกเขียนด้วยเลือด” เอลลิสันบอกฉัน “ มันเขียนด้วยตัวอักษรที่น่ารำคาญด้วย” ไม่กี่ปีที่ผ่านมาซินดี้ครอว์ฟอร์ดมีงานปาร์ตี้มากเกินไปและมีการทำสัญญาเสียงใหม่
ตลอดเวลาที่คนงานนำทางอุปสรรคของป๊อปอัพของเมืองและเมื่อถึงจุดสิ้นสุดของฤดูร้อนเจ้าของกำลังแก้ไขแผนการของพวกเขาเพื่อเพิ่มความซับซ้อน เมื่อปีที่แล้วเอลลิสันเสร็จสิ้นการปรับปรุงโครงการปรับปรุงเพนต์เฮาส์สามปี 42 ล้านดอลลาร์สหรัฐ อพาร์ทเมนท์นี้มีหกชั้นและ 20,000 ตารางฟุต ก่อนที่เขาจะทำมันให้เสร็จเขาต้องออกแบบและสร้างเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เชิงกลที่กำหนดเองมากกว่า 50 เครื่องสำหรับทีวีที่พับเก็บได้เหนือเตาผิงกลางแจ้งไปยังประตูกันเด็กคล้ายกับโอริกามิ บริษัท การค้าอาจใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาและทดสอบแต่ละผลิตภัณฑ์ เอลลิสันมีเวลาสองสามสัปดาห์ “ เราไม่มีเวลาทำต้นแบบ” เขากล่าว “ คนเหล่านี้ต้องการเข้ามาในสถานที่นี้อย่างสิ้นหวัง ดังนั้นฉันจึงมีโอกาส เราสร้างต้นแบบแล้วพวกเขาก็อาศัยอยู่ในนั้น”
เอลลิสันและอดัมมาเรลลีหุ้นส่วนของเขานั่งอยู่ที่โต๊ะไม้อัดชั่วคราวในทาวน์เฮาส์เพื่อตรวจสอบตารางเวลาของวัน Ellison มักจะทำงานเป็นผู้รับเหมาอิสระและได้รับการว่าจ้างให้สร้างส่วนเฉพาะของโครงการ แต่เขาและ Magneti Marelli เพิ่งเข้าร่วมกองกำลังเพื่อจัดการโครงการปรับปรุงทั้งหมด เอลลิสันรับผิดชอบโครงสร้างและการตกแต่งอาคาร - ผนังบันไดตู้กระเบื้องและงานไม้ - ในขณะที่มาเรลลีรับผิดชอบในการดูแลการดำเนินงานภายใน: ประปา, ไฟฟ้า, หัวฉีดน้ำและการระบายอากาศ Marelli วัย 40 ปีได้รับการฝึกอบรมในฐานะศิลปินยอดเยี่ยมที่ New York University เขาอุทิศเวลาในการวาดภาพสถาปัตยกรรมการถ่ายภาพและการท่องใน Lavalette รัฐนิวเจอร์ซีย์ ด้วยผมสีน้ำตาลหยิกยาวของเขาและสไตล์ Urban ที่มีความเพรียวบางเขาดูเหมือนจะเป็นหุ้นส่วนแปลก ๆ ของ Ellison และทีมของเขา-เอลฟ์ท่ามกลางบูลด็อก แต่เขาหมกมุ่นอยู่กับงานฝีมือเหมือนเอลลิสัน ในระหว่างการทำงานของพวกเขาพวกเขาได้พูดคุยกันอย่างถี่ถ้วนระหว่างพิมพ์เขียวและอาคารรหัสนโปเลียนและสเต็ปเวลล์ของรัฐราชสถานในขณะเดียวกันก็พูดคุยเกี่ยวกับวัดญี่ปุ่นและสถาปัตยกรรมภาษากรีก “ ทุกอย่างเกี่ยวกับจุดไข่ปลาและตัวเลขที่ไม่มีเหตุผล” เอลลิสันกล่าว “ นี่คือภาษาของดนตรีและศิลปะ มันเหมือนชีวิต: ไม่มีอะไรได้รับการแก้ไขด้วยตัวเอง”
นี่เป็นสัปดาห์แรกที่พวกเขากลับไปที่เกิดเหตุสามเดือนต่อมา ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเอลลิสันอยู่ในช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์เมื่อเขาต่อสู้กับเพดานห้องน้ำและเขาหวังว่าจะทำงานให้เสร็จก่อนฤดูร้อน จากนั้นทุกอย่างก็จบลงอย่างกะทันหัน เมื่อการระบาดใหญ่เริ่มมีสถานที่ก่อสร้าง 40,000 แห่งในนิวยอร์ก - เกือบสองเท่าของจำนวนร้านอาหารในเมือง ในตอนแรกเว็บไซต์เหล่านี้ยังคงเปิดเป็นธุรกิจพื้นฐาน ในบางโครงการที่มีกรณีที่ได้รับการยืนยันพนักงานไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไปทำงานและขึ้นลิฟต์บนชั้น 20 หรือมากกว่า มันไม่ได้จนถึงปลายเดือนมีนาคมหลังจากที่คนงานประท้วงว่าเกือบ 90% ของสถานที่ทำงานถูกปิดในที่สุด แม้แต่ในบ้านคุณสามารถรู้สึกถึงการขาดงานราวกับว่าไม่มีเสียงจราจร เสียงของอาคารที่เพิ่มขึ้นจากพื้นดินคือน้ำเสียงของเมือง - เป็นหัวใจ ตอนนี้มันเงียบไปแล้ว
เอลลิสันใช้เวลาฤดูใบไม้ผลิคนเดียวในสตูดิโอของเขาในนิวเบิร์กขับรถเพียงหนึ่งชั่วโมงจากแม่น้ำฮัดสัน เขาผลิตชิ้นส่วนสำหรับทาวน์เฮาส์และให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับผู้รับเหมาช่วงของเขา บริษัท ทั้งหมด 33 แห่งวางแผนที่จะเข้าร่วมในโครงการตั้งแต่ผู้ผลิตหลังคาและผู้ผลิตอิฐไปจนถึงช่างตีเหล็กและผู้ผลิตคอนกรีต เขาไม่ทราบว่ามีกี่คนที่จะกลับมาจากการกักกัน งานปรับปรุงมักจะล้าหลังเศรษฐกิจสองปี เจ้าของได้รับโบนัสคริสต์มาสว่าจ้างสถาปนิกและผู้รับเหมาจากนั้นรอให้ภาพวาดเสร็จสมบูรณ์ใบอนุญาตจะออกและพนักงานก็ออกจากปัญหา เมื่อเริ่มการก่อสร้างเริ่มต้นมันก็สายเกินไป แต่ตอนนี้อาคารสำนักงานทั่วแมนฮัตตันว่างเปล่าคณะกรรมการสหกรณ์ได้ห้ามการก่อสร้างใหม่ทั้งหมดสำหรับอนาคตที่คาดการณ์ได้ Ellison กล่าวว่า:“ พวกเขาไม่ต้องการให้กลุ่มคนงานสกปรกที่แบก Covid ย้ายไปรอบ ๆ ”
เมื่อเมืองกลับมาก่อสร้างต่อไปในวันที่ 8 มิถุนายนจะกำหนดขีด จำกัด และข้อตกลงที่เข้มงวดซึ่งได้รับการสนับสนุนจากค่าปรับห้าพันดอลลาร์ คนงานจะต้องใช้อุณหภูมิร่างกายและตอบแบบสอบถามสุขภาพสวมหน้ากากและรักษาระยะห่างของรัฐ-จำกัด สถานที่ก่อสร้างของรัฐต่อคนงานหนึ่งคนต่อ 250 ตารางฟุต สถานที่ 7,000 ตารางฟุตเช่นนี้สามารถรองรับได้ถึง 28 คนเท่านั้น วันนี้มีคนสิบเจ็ดคน สมาชิกลูกเรือบางคนยังลังเลที่จะออกจากพื้นที่กักกัน “ ผู้เข้าร่วมคนงานโลหะที่กำหนดเองและช่างไม้วีเนียร์ล้วนเป็นของค่ายนี้” เอลลิสันกล่าว “ พวกเขาอยู่ในสถานการณ์ที่ดีขึ้นเล็กน้อย พวกเขามีธุรกิจของตัวเองและเปิดสตูดิโอในคอนเนตทิคัต” เขาพูดติดตลกเรียกพวกเขาว่าพ่อค้าอาวุโส Marelli หัวเราะ:“ คนที่จบการศึกษาระดับวิทยาลัยในโรงเรียนศิลปะมักจะทำให้พวกเขาออกจากเนื้อเยื่ออ่อน” คนอื่น ๆ ออกจากเมืองเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา “ Iron Man กลับไปที่เอกวาดอร์” Ellison กล่าว “ เขาบอกว่าเขาจะกลับมาในอีกสองสัปดาห์ แต่เขาอยู่ใน Guayaquil และเขาพาภรรยาไปด้วย”
เช่นเดียวกับคนงานหลายคนในเมืองนี้บ้านของเอลลิสันและมาเรลลีเต็มไปด้วยผู้อพยพรุ่นแรก: ช่างประปารัสเซียคนงานพื้นฮังการีช่างไฟฟ้ากายอานาและช่างแกะสลักหินบังคลาเทศ ประเทศและอุตสาหกรรมมักมารวมกัน เมื่อเอลลิสันย้ายไปนิวยอร์กเป็นครั้งแรกในปี 1970 ช่างไม้ดูเหมือนจะเป็นชาวไอริช จากนั้นพวกเขาก็กลับบ้านในช่วงความเจริญรุ่งเรืองของเสือเซลติกและถูกแทนที่ด้วยคลื่นของ Serbs, Albanians, กัวเตมาลา, ฮอนดูรัส, โคลอมเบียและเอกวาดอร์ คุณสามารถติดตามความขัดแย้งและการล่มสลายของโลกผ่านผู้คนในการนั่งร้านในนิวยอร์ก บางคนมาที่นี่ด้วยองศาขั้นสูงที่ไม่มีประโยชน์กับพวกเขา คนอื่น ๆ กำลังหลบหนีทีมเสียชีวิตกลุ่มยาเสพติดหรือโรคระบาดก่อนหน้านี้: อหิวาตกโรค, อีโบลา, เยื่อหุ้มสมองอักเสบ, ไข้เหลือง “ หากคุณกำลังมองหาสถานที่ทำงานในช่วงเวลาที่เลวร้ายนิวยอร์กไม่ใช่สถานที่ลงจอดที่ไม่ดี” Marelli กล่าว “ คุณไม่ได้อยู่บนนั่งร้านไม้ไผ่ คุณจะไม่ถูกทุบตีหรือถูกหลอกโดยประเทศอาชญากร คนฮิสแปนิกสามารถรวมเข้ากับลูกเรือของเนปาลได้โดยตรง หากคุณสามารถติดตามร่องรอยของการก่ออิฐคุณสามารถทำงานได้ทั้งวัน”
ฤดูใบไม้ผลินี้เป็นข้อยกเว้นที่แย่มาก แต่ในทุกฤดูกาลการก่อสร้างเป็นธุรกิจที่อันตราย แม้จะมีกฎระเบียบของ OSHA และการตรวจสอบความปลอดภัย แต่คนงาน 1,000 คนในสหรัฐอเมริกายังคงตายในที่ทำงานทุกปีมากกว่าอุตสาหกรรมอื่น ๆ พวกเขาเสียชีวิตด้วยแรงกระแทกไฟฟ้าและก๊าซระเบิดควันพิษและท่อไอน้ำหัก พวกเขาถูกบีบด้วยรถยกเครื่องจักรและฝังอยู่ในเศษซาก พวกเขาตกลงมาจากหลังคา i-beams บันไดและเครน อุบัติเหตุของเอลลิสันส่วนใหญ่เกิดขึ้นขณะขี่จักรยานไปยังที่เกิดเหตุ (คนแรกหักข้อมือของเขาและซี่โครงสองซี่; อันที่สองหักสะโพกของเขา; อันที่สามหักกรามและฟันสองซี่) แต่มีรอยแผลเป็นหนาบนมือซ้ายของเขาที่เกือบหักมือของเขา เห็นมันออกไปและเขาเห็นแขนสามแขนถูกตัดออกไปที่สถานที่ทำงาน แม้แต่ Marelli ซึ่งส่วนใหญ่ยืนยันในการจัดการเกือบจะตาบอดเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อชิ้นส่วนสามชิ้นยิงออกมาและเจาะลูกตาขวาของเขาเขายืนอยู่ใกล้กับพนักงานคนหนึ่งที่ตัดเล็บเหล็กด้วยเลื่อย มันเป็นวันศุกร์ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเขาขอให้จักษุแพทย์เอาเศษและกำจัดสนิมออก ในวันจันทร์เขากลับไปทำงาน
บ่ายวันหนึ่งในช่วงปลายเดือนกรกฎาคมฉันได้พบกับเอลลิสันและมาเรลลีบนถนนที่มีต้นไม้เรียงรายอยู่ตรงหัวมุมของพิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิแทนทางฝั่งตะวันออกตอนบน เรากำลังเยี่ยมชมอพาร์ทเมนต์ที่เอลลิสันทำงานเมื่อ 17 ปีก่อน มีสิบห้องในทาวน์เฮาส์ที่สร้างขึ้นในปี 2444 เป็นเจ้าของโดยผู้ประกอบการและผู้ผลิตบรอดเวย์ James Fantaci และ Anna ภรรยาของเขา (พวกเขาขายได้เกือบ 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2558) จากถนนอาคารมีสไตล์ศิลปะที่แข็งแกร่งพร้อมกับหินปูนหน้าจั่วและตะแกรงเหล็กดัด แต่เมื่อเราเข้าสู่การตกแต่งภายในเส้นที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ก็เริ่มอ่อนตัวลงในสไตล์อาร์ตนูโวด้วยผนังและงานไม้โค้งงอและพับรอบตัวเรา มันเหมือนกับการเดินเข้าไปในลิลลี่น้ำ ประตูห้องขนาดใหญ่มีรูปร่างเหมือนใบหยิกและบันไดรูปไข่หมุนเวียนเกิดขึ้นด้านหลังประตู เอลลิสันช่วยสร้างทั้งสองและทำให้มั่นใจว่าพวกเขาจับคู่โค้งของกันและกัน Mantelpiece ทำจากเชอร์รี่แข็งและขึ้นอยู่กับรูปแบบที่แกะสลักโดยสถาปนิก Angela Dirks ร้านอาหารมีทางเดินแก้วพร้อมราวชุบนิกเกิลแกะสลักโดย Ellison และ Tulip Flower Decorations แม้แต่ห้องเก็บไวน์ก็ยังมีเพดานเพียร์วู้ดโค้ง “ นี่คือสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดที่ฉันเคยไปงดงาม” เอลลิสันกล่าว
หนึ่งศตวรรษที่ผ่านมาการสร้างบ้านในปารีสต้องใช้ทักษะพิเศษ วันนี้มันยากกว่ามาก ไม่ใช่แค่ว่าประเพณีงานฝีมือเหล่านั้นเกือบจะหายไป แต่ด้วยวัสดุมะฮอกกานีที่สวยงามที่สุด-สเปน, คาร์พาเทียนเอล์ม, หินอ่อน Thassos สีขาวบริสุทธิ์ ห้องพักได้รับการออกแบบใหม่ กล่องที่ครั้งหนึ่งเคยตกแต่งได้กลายเป็นเครื่องจักรที่ซับซ้อน พลาสเตอร์เป็นเพียงผ้ากอซบาง ๆ ซึ่งซ่อนแก๊สไฟฟ้าเส้นใยแสงและสายเคเบิลเครื่องตรวจจับควันเซ็นเซอร์ตรวจจับความเคลื่อนไหวระบบสเตอริโอและกล้องรักษาความปลอดภัยเราเตอร์ Wi-Fi ระบบควบคุมสภาพอากาศหม้อแปลงและไฟอัตโนมัติ . และที่อยู่อาศัยของสปริงเกอร์ ผลที่ได้คือบ้านมีความซับซ้อนมากจนอาจต้องใช้พนักงานเต็มเวลาในการดูแลรักษา “ ฉันไม่คิดว่าฉันเคยสร้างบ้านให้กับลูกค้าที่มีสิทธิ์อยู่ที่นั่น” เอลลิสันบอกฉัน
การก่อสร้างที่อยู่อาศัยได้กลายเป็นความผิดปกติของการครอบงำ อพาร์ทเมนท์เช่นนี้อาจต้องใช้ตัวเลือกมากกว่ากระสวยอวกาศ - จากรูปร่างและคราบของแต่ละบานพับและจัดการกับตำแหน่งของการเตือนภัยหน้าต่างแต่ละครั้ง ลูกค้าบางคนประสบกับความเหนื่อยล้าในการตัดสินใจ พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองตัดสินใจเลือกเซ็นเซอร์ระยะไกลอื่น คนอื่น ๆ ยืนยันในการปรับแต่งทุกอย่าง เป็นเวลานานแผ่นหินแกรนิตที่สามารถมองเห็นได้ทุกที่บนเคาน์เตอร์ครัวได้แพร่กระจายไปยังตู้และเครื่องใช้เช่นแม่พิมพ์ทางธรณีวิทยา เพื่อที่จะได้รับน้ำหนักของหินและป้องกันไม่ให้ประตูฉีกขาดเอลลิสันต้องออกแบบฮาร์ดแวร์ทั้งหมดใหม่ ในอพาร์ทเมนต์บนถนนที่ 20 ประตูหน้าหนักเกินไปและบานพับเดียวที่สามารถรองรับมันใช้ในการถือเซลล์
ในขณะที่เราเดินผ่านอพาร์ทเมนต์เอลลิสันยังคงเปิดช่องที่ซ่อนอยู่ - แผงเข้าถึงกล่องเบรกเกอร์วงจรลิ้นชักลับและตู้ยา - ติดตั้งอย่างชาญฉลาดในพลาสเตอร์หรืองานไม้ เขาบอกว่าหนึ่งในส่วนที่ยากที่สุดของงานคือการหาพื้นที่ มีสิ่งที่ซับซ้อนเช่นนี้อยู่ที่ไหน? บ้านชานเมืองเต็มไปด้วยช่องว่างที่สะดวก หากตัวจัดการอากาศไม่พอดีกับเพดานโปรดเก็บไว้ในห้องใต้หลังคาหรือชั้นใต้ดิน แต่อพาร์ทเมนท์นิวยอร์กไม่ได้ให้อภัย “ ห้องใต้หลังคา? ห้องใต้หลังคาคืออะไร” Marelli กล่าว “ ผู้คนในเมืองนี้กำลังต่อสู้กันมานานกว่าครึ่งนิ้ว” สายไฟและท่อหลายร้อยไมล์ถูกวางไว้ระหว่างปูนปลาสเตอร์และกระดุมบนผนังเหล่านี้มีการโอบล้อมเหมือนแผงวงจร ความคลาดเคลื่อนไม่แตกต่างจากอุตสาหกรรมเรือยอชท์มากเกินไป
“ มันเหมือนกับการแก้ปัญหาใหญ่” แองเจลาเดกซ์กล่าว “ เพียงแค่หาวิธีการออกแบบระบบท่อทั้งหมดโดยไม่ทำให้เพดานหรือหยิบชิ้นส่วนที่บ้าคลั่ง-มันเป็นการทรมาน” Dirks อายุ 52 ปีได้รับการฝึกฝนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียและมหาวิทยาลัยพรินซ์ตันและเชี่ยวชาญด้านการออกแบบตกแต่งภายในที่อยู่อาศัย เธอบอกว่าในอาชีพ 25 ปีของเธอในฐานะสถาปนิกเธอมีเพียงสี่โครงการที่มีขนาดนี้ที่สามารถให้ความสนใจกับรายละเอียดได้ ครั้งหนึ่งลูกค้าติดตามเธอไปที่เรือสำราญนอกชายฝั่งของอลาสก้า เธอบอกว่ามีการติดตั้งแถบผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำในวันนั้น Dirks สามารถอนุมัติสถานที่เหล่านี้ได้หรือไม่?
เจ้าของส่วนใหญ่ไม่สามารถรอที่จะรอให้สถาปนิกปลดทุกข้อในระบบท่อ พวกเขามีการจำนองสองครั้งเพื่อดำเนินการจนกว่าการปรับปรุงจะเสร็จสมบูรณ์ วันนี้ค่าใช้จ่ายต่อตารางฟุตของโครงการของ Ellison นั้นไม่ค่อยน้อยกว่า $ 1,500 และบางครั้งก็สูงถึงสองเท่า ห้องครัวใหม่เริ่มต้นที่ 150,000; ห้องน้ำหลักสามารถทำงานได้มากขึ้น ระยะเวลาของโครงการที่ยาวขึ้นราคามีแนวโน้มที่จะสูงขึ้น “ ฉันไม่เคยเห็นแผนการที่สามารถสร้างได้ในแบบที่เสนอ” Marelli บอกฉัน “ พวกเขาไม่สมบูรณ์พวกเขาต่อต้านฟิสิกส์หรือมีภาพวาดที่ไม่ได้อธิบายวิธีการบรรลุความทะเยอทะยานของพวกเขา” จากนั้นวงจรที่คุ้นเคยก็เริ่มขึ้น เจ้าของกำหนดงบประมาณ แต่ข้อกำหนดเกินขีดความสามารถ สถาปนิกสัญญาว่าจะสูงเกินไปและผู้รับเหมาเสนอต่ำเกินไปเพราะพวกเขารู้ว่าแผนการค่อนข้างมีแนวคิด การก่อสร้างเริ่มขึ้นตามด้วยคำสั่งการเปลี่ยนแปลงจำนวนมาก แผนการที่ใช้เวลาหนึ่งปีและมีค่าใช้จ่ายหนึ่งพันดอลลาร์ต่อตารางฟุตของความยาวบอลลูนและราคาสองเท่าทุกคนกล่าวโทษคนอื่น ถ้ามันลดลงเพียงหนึ่งในสามพวกเขาเรียกมันว่าประสบความสำเร็จ
“ มันเป็นเพียงระบบที่บ้า” เอลลิสันบอกฉัน “ เกมทั้งหมดถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อให้แรงจูงใจของทุกคนขัดแย้งกัน นี่เป็นนิสัยและนิสัยที่ไม่ดี” สำหรับอาชีพส่วนใหญ่ของเขาเขาไม่ได้ตัดสินใจครั้งสำคัญ เขาเป็นเพียงปืนที่ได้รับการว่าจ้างและทำงานในอัตรารายชั่วโมง แต่บางโครงการซับซ้อนเกินไปสำหรับงานทีละน้อย พวกเขาเป็นเหมือนเครื่องยนต์รถยนต์มากกว่าบ้าน: พวกเขาจะต้องได้รับการออกแบบเลเยอร์โดยเลเยอร์จากด้านในไปด้านนอกและแต่ละองค์ประกอบจะถูกติดตั้งอย่างแม่นยำไปยังอีก เมื่อมีการวางชั้นสุดท้ายของปูนท่อและสายไฟใต้มันจะต้องแบนอย่างสมบูรณ์และตั้งฉากกับภายใน 16 นิ้วสูงกว่า 10 ฟุต อย่างไรก็ตามแต่ละอุตสาหกรรมมีความคลาดเคลื่อนที่แตกต่างกัน: เป้าหมายของช่างทำเหล็กคือความแม่นยำครึ่งนิ้วความแม่นยำของช่างไม้คือหนึ่งในสี่นิ้วความแม่นยำของผู้ใช้คือหนึ่งในแปดนิ้วและความแม่นยำของ Stonemason คือหนึ่งในแปดของ นิ้ว. หนึ่งในสิบหก งานของ Ellison คือให้พวกเขาทั้งหมดอยู่ในหน้าเดียวกัน
Dirks จำได้ว่าเขาเดินเข้ามาหาเขาหนึ่งวันหลังจากเขาถูกพาไปประสานงานโครงการ อพาร์ทเมนท์พังยับเยินอย่างสมบูรณ์และเขาใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในพื้นที่ที่ทรุดโทรมเพียงอย่างเดียว เขาทำการวัดวางกึ่งกลางและมองเห็นทุกสิ่งที่ติดตั้งซ็อกเก็ตและแผง เขาวาดภาพวาดหลายร้อยภาพด้วยมือบนกระดาษกราฟแยกจุดปัญหาและอธิบายวิธีการแก้ไข เฟรมประตูและราวบันไดโครงสร้างเหล็กรอบ ๆ บันไดช่องระบายอากาศที่ซ่อนอยู่ด้านหลังการปั้นมงกุฎและม่านไฟฟ้าที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าหน้าต่างล้วนมีหน้าตัดเล็ก ๆ ทั้งหมดรวมตัวกันในเครื่องผูกวงแหวนสีดำขนาดใหญ่ “ นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนต้องการมาร์คหรือโคลนของมาร์ค” Dex บอกฉัน “ เอกสารนี้บอกว่า 'ฉันไม่เพียง แต่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ แต่ยังมีสิ่งที่เกิดขึ้นในทุกพื้นที่และทุกวินัย'”
ผลกระทบของแผนทั้งหมดเหล่านี้เด่นชัดกว่าที่เห็น ตัวอย่างเช่นในห้องครัวและห้องน้ำผนังและพื้นไม่เด่น แต่ก็สมบูรณ์แบบ หลังจากที่คุณจ้องมองพวกเขามาระยะหนึ่งแล้วคุณค้นพบเหตุผล: ทุกกระเบื้องทุกแถวเสร็จสมบูรณ์ ไม่มีข้อต่อซุ่มซ่ามหรือเส้นขอบที่ถูกตัดทอน เอลลิสันพิจารณามิติสุดท้ายที่แม่นยำเหล่านี้เมื่อสร้างห้อง ไม่ต้องตัดกระเบื้อง “ เมื่อฉันเข้ามาฉันจำได้ว่ามาร์คนั่งอยู่ที่นั่น” Dex กล่าว “ ฉันถามเขาว่าเขากำลังทำอะไรอยู่และเขาก็เงยหน้าขึ้นมองฉันและพูดว่า 'ฉันคิดว่าฉันทำเสร็จแล้ว' มันเป็นเพียงเปลือกที่ว่างเปล่า แต่ทั้งหมดอยู่ในใจของมาร์ค”
บ้านของ Ellison ตั้งอยู่ตรงข้ามโรงงานเคมีที่ถูกทิ้งร้างในใจกลาง Newburgh มันถูกสร้างขึ้นในปี 1849 เป็นโรงเรียนชาย มันเป็นกล่องอิฐธรรมดาหันหน้าไปทางริมถนนพร้อมกับระเบียงไม้ที่ทรุดโทรมอยู่ด้านหน้า ชั้นล่างเป็นสตูดิโอของ Ellison ที่เด็ก ๆ ใช้ในการศึกษางานโลหะและช่างไม้ ชั้นบนเป็นอพาร์ทเมนต์ของเขาพื้นที่สูงเหมือนยุ้งฉางที่เต็มไปด้วยกีตาร์แอมพลิฟายเออร์อวัยวะแฮมมอนด์และอุปกรณ์วงดนตรีอื่น ๆ การแขวนอยู่บนผนังเป็นงานศิลปะที่แม่ของเขาให้ยืมเขา - ส่วนใหญ่เป็นมุมมองที่ห่างไกลของแม่น้ำฮัดสันและภาพวาดสีน้ำบางฉากจากชีวิตซามูไรของเธอรวมถึงนักรบที่ตัดหัวศัตรูของเขา ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอาคารถูกครอบครองโดย squatters และสุนัขจรจัด มันได้รับการตกแต่งใหม่ในปี 2559 ไม่นานก่อนที่เอลลิสันจะย้ายเข้ามา แต่พื้นที่ใกล้เคียงยังค่อนข้างหยาบ ในช่วงสองปีที่ผ่านมามีการฆาตกรรมสี่ครั้งในสองช่วงตึก
เอลลิสันมีสถานที่ที่ดีกว่า: ทาวน์เฮาส์ในบรูคลิน; วิลล่าวิคตอเรียหกห้องนอนที่เขาฟื้นฟูบนเกาะสเตเทน บ้านไร่บนแม่น้ำฮัดสัน แต่การหย่าร้างพาเขามาที่นี่ทางด้านปกสีน้ำเงินของแม่น้ำข้ามสะพานกับอดีตภรรยาของเขาในบีคอนระดับสูงการเปลี่ยนแปลงนี้ดูเหมือนจะเหมาะกับเขา เขากำลังเรียนรู้ Lindy Hop เล่นในวงดนตรีที่มีความสุขและมีปฏิสัมพันธ์กับศิลปินและผู้สร้างที่เป็นทางเลือกหรือยากจนเกินกว่าจะอาศัยอยู่ในนิวยอร์ก ในเดือนมกราคมปีที่แล้วสถานีดับเพลิงเก่าไม่กี่ช่วงตึกจากบ้านของเอลลิสันก็ขาย หกแสนคนไม่พบอาหารและจากนั้นราคาก็ลดลงเหลือห้าแสนคนและเขาก็มีฟันของเขา เขาคิดว่าด้วยการตกแต่งใหม่เล็กน้อยนี่อาจเป็นสถานที่ที่ดีในการเกษียณ “ ฉันรัก Newburgh” เขาบอกฉันเมื่อฉันไปที่นั่นเพื่อเยี่ยมเขา “ มี Weirdos ทุกที่ มันยังไม่มา-มันเป็นรูปเป็นร่าง”
เช้าวันหนึ่งหลังอาหารเช้าเราหยุดที่ร้านฮาร์ดแวร์เพื่อซื้อใบมีดสำหรับเลื่อยโต๊ะของเขา เอลลิสันชอบที่จะทำให้เครื่องมือของเขาเรียบง่ายและหลากหลาย สตูดิโอของเขามีสไตล์ steampunk - เกือบทั้งหมด แต่ไม่เหมือนกับสตูดิโอของยุค 1840 - และชีวิตทางสังคมของเขามีพลังงานผสมที่คล้ายกัน “ หลังจากหลายปีที่ผ่านมาฉันสามารถพูด 17 ภาษาที่แตกต่างกัน” เขาบอกฉัน “ ฉันเป็นมิลเลอร์ ฉันเป็นเพื่อนแก้ว ฉันเป็นคนหิน ฉันเป็นวิศวกร ความงามของสิ่งนี้คือคุณขุดหลุมแรกในดินแล้วขัดทองเหลืองบิตสุดท้ายด้วยกระดาษทรายหกพันกรวด สำหรับฉันทุกอย่างเจ๋ง”
ในฐานะเด็กชายที่เติบโตขึ้นมาในพิตต์สเบิร์กในช่วงกลางทศวรรษ 1960 เขาได้เรียนหลักสูตรการแปลงรหัส มันอยู่ในยุคเมืองเหล็กและโรงงานแออัดกับชาวกรีก, อิตาเลียน, สก็อต, ไอริช, เยอรมัน, ยุโรปตะวันออกและคนผิวดำใต้ซึ่งย้ายไปทางเหนือในระหว่างการอพยพครั้งใหญ่ พวกเขาทำงานร่วมกันในเตาหลอมเปิดและระเบิดแล้วมุ่งหน้าไปที่แอ่งน้ำของตัวเองในคืนวันศุกร์ มันเป็นเมืองที่สกปรกและเปลือยเปล่าและมีปลาจำนวนมากลอยอยู่ในท้องในแม่น้ำ Monongahela และเอลลิสันคิดว่านี่เป็นสิ่งที่ปลาทำ “ กลิ่นของเขม่าไอน้ำและน้ำมันนั่นคือกลิ่นในวัยเด็กของฉัน” เขาบอกฉัน “ คุณสามารถขับรถไปที่แม่น้ำในเวลากลางคืนที่มีโรงสีเหล็กเพียงไม่กี่ไมล์ที่ไม่เคยหยุดทำงาน พวกเขาเปล่งประกายและโยนประกายไฟและสูบบุหรี่ขึ้นไปในอากาศ สัตว์ประหลาดขนาดใหญ่เหล่านี้กำลังกลืนกินทุกคนพวกเขาไม่รู้”
บ้านของเขาตั้งอยู่กลางทั้งสองด้านของระเบียงในเมืองบนเส้นสีแดงระหว่างชุมชนสีดำและสีขาวขึ้นเนินและลงเนิน พ่อของเขาเป็นนักสังคมวิทยาและอดีตศิษยาภิบาล-เมื่อ Reinhold Niebuhr อยู่ที่นั่นเขาศึกษาที่ United Theological Seminary แม่ของเขาไปโรงเรียนแพทย์และได้รับการฝึกฝนให้เป็นนักประสาทวิทยาเด็กในขณะที่เลี้ยงลูกสี่คน มาร์คเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดคนที่สอง ในตอนเช้าเขาไปโรงเรียนทดลองที่เปิดโดยมหาวิทยาลัยพิตต์สเบิร์กซึ่งมีห้องเรียนแบบแยกส่วนและครูฮิปปี้ ในตอนบ่ายเขาและพยุหะเด็กกำลังขี่จักรยานเสมือนกล้วยก้าวไปบนล้อกระโดดออกจากด้านข้างของถนนและผ่านพื้นที่เปิดโล่งและพุ่มไม้เช่นฝูงแมลงวัน ทุกครั้งเขาจะถูกปล้นหรือโยนลงไปในความเสี่ยง อย่างไรก็ตามมันยังคงเป็นสวรรค์
เมื่อเรากลับไปที่อพาร์ทเมนต์ของเขาจากร้านฮาร์ดแวร์เขาเล่นเพลงที่เขาเขียนหลังจากการเดินทางไปยังย่านเก่า ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่ที่นั่นในเกือบห้าสิบปี การร้องเพลงของเอลลิสันเป็นสิ่งดั้งเดิมและซุ่มซ่าม แต่คำพูดของเขาอาจผ่อนคลายและอ่อนโยน “ ต้องใช้เวลาสิบแปดปีสำหรับคนที่จะเติบโตขึ้น / อีกไม่กี่ปีเพื่อทำให้เขาฟังดูดี” เขาร้องเพลง “ ให้เมืองพัฒนาเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี / ทำลายมันในวันเดียว / ครั้งสุดท้ายที่ฉันออกจากพิตต์สเบิร์ก / พวกเขาสร้างเมืองที่เมืองนั้นเคยเป็น / คนอื่นอาจหาทางกลับมา / ไม่ใช่ฉัน”
เมื่อเขาอายุสิบขวบแม่ของเขาอาศัยอยู่ในอัลบานีซึ่งเป็นวิธีที่พิตต์สเบิร์ก เอลลิสันใช้เวลาสี่ปีข้างหน้าในโรงเรียนท้องถิ่น“ โดยทั่วไปจะทำให้คนโง่เก่ง” จากนั้นเขาก็ประสบกับความเจ็บปวดอีกประเภทหนึ่งในโรงเรียนมัธยมของวิทยาลัยฟิลลิปส์ในแอนโดเวอร์แมสซาชูเซตส์ ในสังคมมันเป็นสถานที่ฝึกอบรมสำหรับสุภาพบุรุษชาวอเมริกัน: จอห์นเอฟ. เคนเนดี (จูเนียร์) อยู่ที่นั่นในเวลานั้น สติปัญญามันเข้มงวด แต่ก็ปกปิด เอลลิสันเป็นนักคิดที่ทำด้วยมือเสมอ เขาสามารถใช้เวลาสองสามชั่วโมงในการอนุมานอิทธิพลของแม่เหล็กของโลกในรูปแบบการบินของนก แต่สูตรบริสุทธิ์ไม่ค่อยมีปัญหา “ เห็นได้ชัดว่าฉันไม่ได้อยู่ที่นี่” เขากล่าว
เขาเรียนรู้วิธีการพูดคุยกับคนรวย-นี่เป็นทักษะที่มีประโยชน์ และแม้ว่าเขาจะหยุดพักในช่วงเครื่องล้างจานของ Howard Johnson, Georgia Tree Planter, Arizona Zoo Staff และช่างไม้ฝึกงานของบอสตันเขาก็สามารถเข้าสู่ปีสุดท้ายของเขาได้ อย่างไรก็ตามเขาจบการศึกษาเพียงหนึ่งชั่วโมงเครดิต ไม่ว่าในกรณีใดเมื่อมหาวิทยาลัยโคลัมเบียยอมรับเขาเขาก็ลาออกหลังจากหกสัปดาห์โดยตระหนักว่ามันยิ่งใหญ่กว่านี้ เขาพบอพาร์ทเมนต์ราคาถูกใน Harlem โพสต์สัญญาณ mimeograph ให้โอกาสในการสร้างห้องใต้หลังคาและตู้หนังสือและพบงานพาร์ทไทม์เพื่อเติมตำแหน่งว่าง เมื่อเพื่อนร่วมชั้นของเขากลายเป็นทนายความโบรกเกอร์และผู้ค้ากองทุนป้องกันความเสี่ยง - ลูกค้าในอนาคตของเขา - เขาขนถ่ายรถบรรทุก, แบนโจศึกษา, ทำงานในร้านขายหนังสือ, ไอศกรีมตักและค่อยๆทำธุรกรรม เส้นตรงเป็นเรื่องง่าย แต่เส้นโค้งนั้นยาก
เอลลิสันอยู่ในงานนี้มาเป็นเวลานานเพื่อให้ทักษะของมันเป็นธรรมชาติที่สองสำหรับเขา พวกเขาสามารถทำให้ความสามารถของเขาดูแปลกและประมาท อยู่มาวันหนึ่งฉันเห็นตัวอย่างที่ดีใน Newburgh เมื่อเขากำลังสร้างบันไดสำหรับทาวน์เฮาส์ บันไดเป็นโครงการที่เป็นสัญลักษณ์ของ Ellison พวกเขาเป็นโครงสร้างที่ซับซ้อนที่สุดในบ้านส่วนใหญ่ - พวกเขาจะต้องยืนอย่างอิสระและย้ายไปอยู่ในอวกาศ - แม้ความผิดพลาดเล็กน้อยอาจทำให้เกิดการสะสมหายนะ หากแต่ละขั้นตอนต่ำเกินไปเป็นเวลา 30 วินาทีบันไดอาจต่ำกว่าแพลตฟอร์มบนสุด 3 นิ้ว “ บันไดผิดนั้นผิดอย่างเห็นได้ชัด” มาเรลลีกล่าว
อย่างไรก็ตามบันไดได้รับการออกแบบมาเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้คน ในคฤหาสน์เช่นเบรกเกอร์บ้านฤดูร้อนของคู่แวนเดอร์บิลต์ในนิวพอร์ตถูกสร้างขึ้นในปี 2438 และบันไดก็เหมือนม่าน ทันทีที่แขกมาถึงดวงตาของพวกเขาก็ย้ายจากห้องโถงไปยังนายหญิงที่มีเสน่ห์ในเสื้อคลุมบนราวบันได ขั้นตอนนั้นสูงกว่าในระดับต่ำหกนิ้วโดยเจตนาแทนที่จะเป็นเจ็ดนิ้วครึ่งนิ้วเพื่อให้เธอเลื่อนลงโดยไม่มีแรงโน้มถ่วงเพื่อเข้าร่วมปาร์ตี้
สถาปนิก Santiago Calatrava เคยเรียกว่าบันไดที่ Ellison สร้างขึ้นเพื่อเขาเป็นผลงานชิ้นเอก อันนี้ไม่ตรงตามมาตรฐาน - Ellison เชื่อมั่นตั้งแต่ต้นว่าจะต้องได้รับการออกแบบใหม่ ภาพวาดต้องการให้แต่ละขั้นตอนทำจากเหล็กกล้าลายพรุนชิ้นเดียวงอเพื่อสร้างขั้นตอน แต่ความหนาของเหล็กน้อยกว่าหนึ่งในแปดนิ้วและเกือบครึ่งหนึ่งเป็นหลุม เอลลิสันคำนวณว่าหากหลายคนเดินขึ้นบันไดในเวลาเดียวกันมันก็จะโค้งงอเหมือนใบเลื่อย เพื่อให้เรื่องแย่ลงเหล็กจะทำให้เกิดการแตกหักของความเครียดและขอบขรุขระตามการเจาะ “ โดยทั่วไปแล้วมันจะกลายเป็นเครื่องขูดชีสของมนุษย์” เขากล่าว นั่นคือกรณีที่ดีที่สุด หากเจ้าของคนต่อไปตัดสินใจย้ายเปียโนแกรนด์ไปที่ชั้นบนสุดโครงสร้างทั้งหมดอาจพังทลาย
Ellison กล่าวว่า:“ ผู้คนจ่ายเงินให้ฉันเป็นจำนวนมากเพื่อทำให้ฉันเข้าใจสิ่งนี้” แต่ทางเลือกนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หนึ่งในสี่ของนิ้วเหล็กมีความแข็งแรงพอ แต่เมื่อเขาโค้งงอโลหะยังคงน้ำตา เอลลิสันจึงไปอีกขั้นหนึ่ง เขาระเบิดเหล็กด้วยการพัดจนเปล่งประกายสีส้มมืดจากนั้นปล่อยให้มันเย็นลงอย่างช้าๆ เทคนิคนี้เรียกว่าการหลอมใหม่จัดเรียงอะตอมและคลายพันธะของพวกเขาทำให้โลหะมีความเหนียวมากขึ้น เมื่อเขางอเหล็กอีกครั้งไม่มีน้ำตาไหล
Stringers ตั้งคำถามประเภทต่างๆ นี่คือกระดานไม้เคียงข้างกับขั้นตอน ในภาพวาดพวกเขาทำจากไม้ป็อปลาร์และบิดเหมือนริบบิ้นที่ไร้รอยต่อจากพื้นสู่พื้น แต่จะตัดแผ่นเป็นเส้นโค้งได้อย่างไร? เราเตอร์และอุปกรณ์ติดตั้งสามารถทำงานนี้ให้เสร็จได้ แต่ใช้เวลานาน Shaper ที่ควบคุมด้วยคอมพิวเตอร์สามารถใช้งานได้ แต่อันใหม่จะมีราคาสามพันดอลลาร์ เอลลิสันตัดสินใจใช้เลื่อยโต๊ะ แต่มีปัญหา: ตารางเลื่อยไม่สามารถตัดโค้งได้ ใบมีดหมุนแบนของมันถูกออกแบบมาเพื่อหั่นโดยตรงบนกระดาน มันสามารถเอียงไปทางซ้ายหรือขวาสำหรับการตัดมุม แต่ไม่มีอะไรเพิ่มเติม
“ นี่เป็นหนึ่งในพวกเขาไม่ลองทำที่บ้านเด็ก ๆ ! ' สิ่งต่าง ๆ ” เขากล่าว เขายืนอยู่ข้างโต๊ะเห็นและแสดงให้เพื่อนบ้านของเขาและอดีตเด็กฝึกงานเคนบัดเดลแมนวิธีการทำสิ่งนี้ให้สำเร็จ Budman อายุ 41 ปี: คนงานโลหะมืออาชีพชาวอังกฤษ, Blond Man in a Bun, มารยาทที่หลวม, ท่าทางสปอร์ต หลังจากเผาหลุมที่เท้าของเขาด้วยลูกบอลอลูมิเนียมหลอมเหลวเขาออกจากงานคัดเลือกนักแสดงในโรงเตี๊ยมหินใกล้เคียงและออกแบบงานไม้เพื่อทักษะที่ปลอดภัยยิ่งขึ้น เอลลิสันไม่แน่ใจ พ่อของเขาเองมีหกนิ้วหักด้วยเลื่อยโซ่สามครั้งสองครั้ง “ ผู้คนจำนวนมากจะปฏิบัติต่อเป็นครั้งแรกเป็นบทเรียน” เขากล่าว
เอลลิสันอธิบายว่าเคล็ดลับในการตัดโค้งด้วยเลื่อยโต๊ะคือการใช้เลื่อยที่ไม่ถูกต้อง เขาคว้าไม้กระดานป็อปลาร์จากกองบนม้านั่ง เขาไม่ได้วางไว้หน้าฟันเลื่อยเหมือนช่างไม้ส่วนใหญ่ แต่วางไว้ถัดจากฟันเลื่อย จากนั้นเมื่อมองไปที่ Budelman ที่สับสนเขาปล่อยให้ใบมีดหมุนหมุนจากนั้นก็ผลักกระดานออกไปอย่างสงบ หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีรูปร่างครึ่งดวงจันทร์ที่ราบรื่นก็ถูกแกะสลักบนกระดาน
ตอนนี้เอลลิสันอยู่ในร่องผลักไม้กระดานผ่านเลื่อยเลื่อยอีกครั้งดวงตาของเขาถูกล็อคโฟกัสและเดินต่อไปใบมีดหมุนจากมือของเขาไม่กี่นิ้ว ในที่ทำงานเขาบอกเล่าเรื่องราวการบรรยายและคำอธิบายของ Budelman อย่างต่อเนื่อง เขาบอกฉันว่าช่างไม้ที่ชื่นชอบของเอลลิสันคือวิธีที่มันควบคุมความฉลาดของร่างกาย เมื่อเด็กดูโจรสลัดที่สนามกีฬาสามแม่น้ำเขาเคยประหลาดใจกับวิธีที่ Roberto Clemente รู้ว่าจะบินบอลได้ที่ไหน ดูเหมือนว่าเขาจะคำนวณส่วนโค้งที่แม่นยำและการเร่งความเร็วในขณะที่มันออกจากค้างคาว มันไม่ได้เป็นการวิเคราะห์ที่เฉพาะเจาะจงมากนักเนื่องจากเป็นหน่วยความจำของกล้ามเนื้อ “ ร่างกายของคุณรู้วิธีการทำอย่างไร” เขากล่าว “ มันเข้าใจน้ำหนักคันโยกและพื้นที่ในแบบที่สมองของคุณต้องการที่จะเข้าใจตลอดไป” นี่เป็นเช่นเดียวกับการบอกเอลลิสันว่าจะวางสิ่วหรือไม่ว่าจะต้องตัดไม้อีกมิลลิเมตร “ ฉันรู้ว่าช่างไม้คนนี้ชื่อสตีฟอัลเลน” เขากล่าว “ วันหนึ่งเขาหันมาหาฉันแล้วพูดว่า 'ฉันไม่เข้าใจ เมื่อฉันทำงานนี้ฉันต้องมีสมาธิและคุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระตลอดทั้งวัน ความลับคือฉันไม่คิดอย่างนั้น ฉันมาหาทางใดทางหนึ่งแล้วฉันก็คิดถึงมัน ฉันไม่รบกวนสมองของฉันอีกต่อไป”
เขายอมรับว่านี่เป็นวิธีที่โง่ในการสร้างบันไดและเขาวางแผนที่จะไม่ทำอีกเลย “ ฉันไม่ต้องการถูกเรียกว่าผู้ชายบันไดที่มีรูพรุน” อย่างไรก็ตามหากทำได้ดีมันจะมีองค์ประกอบเวทย์มนตร์ที่เขาชอบ Stringers และขั้นตอนจะถูกทาสีขาวโดยไม่มีตะเข็บหรือสกรูที่มองเห็นได้ ที่วางแขนจะเป็นไม้โอ๊คที่ทาน้ำมัน เมื่อดวงอาทิตย์ผ่านสกายไลท์เหนือบันไดมันจะยิงเข็มแสงผ่านรูในบันได ดูเหมือนว่าบันไดจะถูกทำลายในอวกาศ “ นี่ไม่ใช่บ้านที่คุณควรเทเปรี้ยว” เอลลิสันกล่าว “ ทุกคนพนันว่าสุนัขของเจ้าของจะก้าวต่อไปหรือไม่ เพราะสุนัขฉลาดกว่าคน”
หากเอลลิสันสามารถทำโครงการอื่นก่อนที่จะเกษียณได้อาจเป็นเพนต์เฮาส์ที่เราไปเยี่ยมชมในเดือนตุลาคม มันเป็นหนึ่งในพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ไม่มีการอ้างสิทธิ์ครั้งสุดท้ายในนิวยอร์กและเป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุด: ยอดนิยมของอาคาร Woolworth เมื่อเปิดในปี 1913 Woolworth เป็นตึกระฟ้าที่สูงที่สุดในโลก มันอาจจะยังสวยที่สุด ออกแบบโดยสถาปนิก Cass Gilbert มันถูกปกคลุมไปด้วยดินเผาสีขาวเคลือบตกแต่งด้วยซุ้มโค้งนีโอโกธิคและการตกแต่งหน้าต่างและยืนอยู่เหนือแมนฮัตตันต่ำกว่า 800 ฟุต พื้นที่ที่เราไปเยี่ยมชมมีห้าชั้นแรกจากระเบียงเหนือความพ่ายแพ้ครั้งสุดท้ายของอาคารไปยังหอดูดาวบนยอดแหลม คุณสมบัติการเล่นแร่แปรธาตุของนักพัฒนาเรียกว่า Pinnacle
เอลลิสันได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นครั้งแรกเมื่อปีที่แล้วจาก David Horsen David Horsen เป็นสถาปนิกที่เขามักจะร่วมมือกัน หลังจากการออกแบบอื่น ๆ ของ Thierry Despont ล้มเหลวในการดึงดูดผู้ซื้อ Hotson ได้รับการว่าจ้างให้พัฒนาแผนและโมเดล 3 มิติสำหรับ Pinnacle สำหรับ Hotson ปัญหานั้นชัดเจน Despont เคยนึกภาพทาวน์เฮาส์บนท้องฟ้าพร้อมพื้นปาร์เก้โคมไฟระย้าและห้องสมุดไม้ ห้องพักมีความสวยงาม แต่น่าเบื่อหน่าย-พวกเขาสามารถอยู่ในอาคารใดก็ได้ ดังนั้น Hotson จึงเป่าพวกเขา ในภาพวาดของเขาแต่ละชั้นนำไปสู่ชั้นถัดไปหมุนวนผ่านบันไดที่งดงามมากขึ้น “ มันควรจะทำให้หายใจดังเสียงฮืดทุกครั้งที่มันเพิ่มขึ้นทุกชั้น” Hotson บอกฉัน “ เมื่อคุณกลับไปที่บรอดเวย์คุณจะไม่เข้าใจสิ่งที่คุณเพิ่งเห็น”
Hotson อายุ 61 ปีนั้นบางและเป็นมุมเหมือนพื้นที่ที่เขาออกแบบมาและเขามักจะสวมใส่เสื้อผ้าโมโนโครมเดียวกัน: ผมสีขาว, เสื้อเชิ้ตสีเทา, กางเกงสีเทาและรองเท้าสีดำ เมื่อเขาแสดงที่ Pinnacle กับ Ellison และฉันเขาก็ยังดูเหมือนจะกลัวความเป็นไปได้ - เช่นผู้ควบคุมวงดนตรีที่ได้รับรางวัล Baton of the New York Philharmonic ลิฟต์พาเราไปที่ห้องโถงส่วนตัวบนพื้น Fiftieth จากนั้นบันไดนำไปสู่ห้องขนาดใหญ่ ในอาคารที่ทันสมัยส่วนใหญ่ส่วนหลักของลิฟต์และบันไดจะขยายไปถึงด้านบนและครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่ แต่ห้องนี้เปิดอย่างสมบูรณ์ เพดานสูงสองชั้น มุมมองโค้งของเมืองสามารถชื่นชมจากหน้าต่าง คุณสามารถเห็นสะพาน Palisades และ Throgs Neck ไปทางทิศเหนือ, Sandy Hook ไปทางทิศใต้และชายฝั่งของ Galilee, New Jersey มันเป็นเพียงพื้นที่สีขาวที่มีคานเหล็กหลายแห่งที่ข้ามไป แต่ก็ยังน่าทึ่ง
ไปทางทิศตะวันออกด้านล่างเราจะเห็นหลังคากระเบื้องสีเขียวของโครงการก่อนหน้าของ Hotson และ Ellison มันถูกเรียกว่า The House of the Sky และเป็นเพนต์เฮาส์สี่ชั้นบนอาคารสูง Romanesque ที่สร้างขึ้นสำหรับสำนักพิมพ์ทางศาสนาในปี 1895 นางฟ้าขนาดใหญ่ยืนเฝ้าอยู่ในทุกมุม ภายในปี 2550 เมื่อพื้นที่นี้ถูกขายในราคา 6.5 ล้านเหรียญสหรัฐซึ่งเป็นสถิติในย่านการเงินในเวลานั้น - มันว่างมานานหลายทศวรรษแล้ว แทบจะไม่มีการประปาหรือไฟฟ้ามีเพียงส่วนที่เหลือของฉากที่ถ่ายทำสำหรับ "Inside Man" ของ Spike Lee และ“ Synecdoche ในนิวยอร์กของ Charlie Kaufman” อพาร์ทเมนท์ที่ออกแบบโดย Hotson เป็นทั้งบทละครสำหรับผู้ใหญ่ ในปี 2558 การออกแบบตกแต่งภายในให้คะแนนว่าเป็นอพาร์ทเมนต์ที่ดีที่สุดของทศวรรษ
Sky House ไม่ได้เป็นกองกล่อง มันเต็มไปด้วยพื้นที่ของการแบ่งและการหักเหราวกับว่าคุณกำลังเดินอยู่ในเพชร “ เดวิดร้องเพลงเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าในทางเยลที่น่ารำคาญของเขา” เอลลิสันบอกฉัน อย่างไรก็ตามอพาร์ทเมนท์ไม่รู้สึกว่ามีชีวิตชีวาเหมือน แต่เต็มไปด้วยเรื่องตลกและความประหลาดใจเล็กน้อย พื้นสีขาวให้ทางไปยังแผงกระจกที่นี่และที่นั่นช่วยให้คุณลอยอยู่ในอากาศ ลำแสงเหล็กที่รองรับเพดานของห้องนั่งเล่นยังเป็นเสาปีนเขาที่มีเข็มขัดนิรภัยและแขกสามารถลงมาได้ผ่านเชือก มีอุโมงค์ซ่อนอยู่หลังผนังห้องนอนและห้องน้ำดังนั้นแมวของเจ้าของสามารถคลานไปรอบ ๆ และเอาหัวออกจากช่องเล็ก ๆ ทั้งสี่ชั้นเชื่อมต่อกันด้วยสไลด์ท่อขนาดใหญ่ที่ทำจากสแตนเลสเยอรมันขัดเงา ที่ด้านบนมีผ้าห่มแคชเมียร์เพื่อให้แน่ใจว่าการขี่ที่รวดเร็วและไร้แรงเสียดทาน